Je hebt het misschien wel al eens meegemaakt … je ziet een collega of een medewerker wegglijden in een burn-out of een bore-out en je wil graag helpen met tips of adviezen. Je wil graag dat iemand meer aan zichzelf denkt, niet meer tot middernacht zit te mailen of nota’s zit te maken. Maar je stoot op een muur, een heel stevige betonnen muur die kwaad is, die allerlei redenen heeft om niet te doen wat je suggereert en je voelt je meer en meer machteloos. Als leidinggevende kan je dit meemaken maar zeker ook als hr-professional. Hierna volgen enkele tips die jouw aanpak hierbij kunnen ondersteunen.
- Wees aanwezig en luister empathisch. Laat zien dat je er voor hem of haar bent. Soms is het voldoende om gewoon te luisteren zonder oordeel. Er gewoon te zijn, zonder raad of advies te geven. Sta hen toe hun gevoelens en ervaringen te delen zonder hen te onderbreken. Bevestig wat ze zeggen (bv. door te zeggen: “ik begrijp je”, “ik kan je gevoel zeker snappen” of “ik denk dit ook soms”) om te tonen dat je echt luistert en begrip toont.
- Wees geduldig. Begrijp dat het proces van het omgaan met een mogelijke burn-out tijd kost en dat herhaalde gesprekken normaal kunnen zijn. Het gaat om een worsteling van iemand met zichzelf, met eigen verwachtingen, wensen, een hoge lat en dus zijn diverse gesprekken (met of zonder advies) heel normaal.
- Bied hulp aan. Vraag hoe je kunt helpen in plaats van gewoon aan te nemen wat ze nodig hebben. Vaak zegt men: “niets”, maar blijf vragen hoe je kan helpen.
- Verwen hen een beetje. Kleine gebaren kunnen veel betekenen, zoals het sturen van een bemoedigend bericht of een bloemetje op hun bureau. Houd er ook rekening mee dat als de frustraties, de negatieve zelfappreciatie en de negativiteit heel groot is, zo’n gebaar niet in woorden zal gewaardeerd worden, maar diep van binnen wel. Zeker als men uit het dal klimt, zal men die gebaren sterk appreciëren.
- Leg je advies niet op. Bied tips, advies en suggesties alleen aan als men erom vraagt. Je kan ook vragen: “mag ik je een tip geven?”. Indien iemand dat niet wenst, doe je het niet.
- Help hen zichzelf te helpen. Moedig hen aan om naar hun lichaam te luisteren en te doen wat nodig is voor hun welzijn. Toon jezelf hierbij als voorbeeld (bv. door een lunchpauze te nemen, te sporten, ’s nachts niet te mailen).
- Wijs op professionele hulp. Soms is professionele hulp nodig. Moedig hen voorzichtig aan om hulp te zoeken en bied aan om hen te ondersteunen. Wees hierin voorzichtig zodat je hen niet direct – zeker als dit ver van hun eigen wereld staat – de indruk geeft dat ze niet meer ok zijn.
- Wees er voor hen, blijf een ondersteunende collega, ongeacht de situatie.
Samenvattend: het is dus belangrijk om te onthouden dat iemand die richting een burn-out gaat zijn of haar eigen weg moet vinden om ermee om te gaan. Jouw rol is vooral ondersteunend en niet dwingend. Jouw rol kan adviserend zijn als men hierom vraagt. Je moet vooral ‘aanwezig zijn’ en mensen niet laten vallen. Ten slotte is het ook belangrijk dat je jezelf niet te hard laat meesleuren. Je kan immers pas goed voor anderen zorgen, als je jezelf goed verzorgt. Er kan niet getapt worden uit een leeg vaatje.
