Recente cijfers van Statistiek Vlaanderen onthullen de weinig verrassende vaststelling dat 63% van de werknemers in lokale besturen vrouw zijn. Dat is zowat de omgekeerde verhouding ten opzichte van het politieke niveau, waar ongeveer 40% van de gemeenteraadsleden tot het vrouwelijke geslacht behoort.
Als we kijken naar specifieke functies en mandaten, wordt het echter frappant: slechts 45 van de 300 burgemeesters zijn vrouwen – amper een slordige 15%. De schepenen-die-geen-burgemeester zijn bestaan dan weer voor 37% uit vrouwen. Daartegenover staat wel dat meer dan 55% van de voorzitters van het bijzonder comité voor de sociale dienst het dubbele X-chromosoom bezitten. Als we kijken naar de voorzitters van de gemeenteraad, dan slaat de balans volledig de andere kant uit: 75% mannen.
Op administratief niveau is het ook interessant cijfers opsnorren: 36% van de algemeen directeurs zijn vrouwen, tegenover 41% van de financieel directeurs. De cijfermatige decretale graad lijkt dus net iets meer geëmancipeerd te zijn dan de invulling van de functie van ambtelijk opperhoofd.
Het staat in elk geval buiten kijf dat lokale besturen stevig zijn opgeklommen op de ladder van de professionele emancipatie, die dwars door het glazen plafond heen de leden van “the fairer sex" een pad biedt waarin ze ten volle het beste van zichzelf kunnen geven. Vrouwelijke managers hebben ten volle hun plaats veroverd in de lokale administraties en daarbij ontwikkelen ze niet zelden een unieke leiderschapsstijl – net zoals mannen.
